بدنسازی فوتبال و هفت باور غلط درباره آن!

در گذشته، برخی باورهای غلط و قدیمی در مورد تمرینات بدنسازی فوتبالیست‌ها وجود داشت که در برخی موارد صحت داشتند، اما در برخی موارد نادرست بودند. به عنوان مثال، باور بر این بود که برای افزایش استقامت، فقط دویدن کافی است و تمرینات قدرتی و بدنسازی لازم نیست. اما این باور غلط است، زیرا برای افزایش قدرت و توان فیزیکی، تمرینات قدرتی و بدنسازی نیز بسیار مهم هستند.

با توجه به تحولات فناوری، بهتر است باورهای قدیمی را کنار گذاشته و با تکنولوژی‌های جدید در زمینه ورزش آشنا شویم. برای بهبود عملکرد ورزشکاران، می‌توان از داده‌های دقیق و تحلیل‌های علمی برای تدوین برنامه‌های تمرینی مناسب استفاده کرد. به این ترتیب، ورزشکاران می‌توانند بهترین عملکرد را در زمین فوتبال ارائه دهند و به موفقیت در رقابت‌های ورزشی برسند.در ادامه به بررسی چند باور غلط میپردازیم:

بلند کردن وزنه باعث می شود بازیکن فوتبال حجیم و کند شود

تمرینات مقاومتی، به ویژه برای فوتبالیست‌ها، می‌توانند به عنوان یک ابزار بسیار موثر برای بهبود عملکرد و افزایش قدرت و کیفیت سرعت استفاده شوند.

برای بهینه سازی عملکرد، باید از انواع مختلف تمرینات مقاومتی، از جمله با وزن بدن، مدرن، هالتر و تردمیل، بهره برد. باید تفاوت بین بدن‌سازی و تمرینات قدرتی را در نظر گرفت و از تمریناتی که با نوع حرکات و نیازهای فوتبال سازگاری دارند، استفاده کرد.

برای بهبود قدرت و سرعت، باید از بالابرهای با شدت بالا با تکرار بسیار کم استفاده شود و بازیابی کامل بین ست‌های تمرینی حائز اهمیت است. همچنین، تمرینات را با برنامه‌های تمرینی دیگر هماهنگ کرد و از تکرارهای اجباری خودداری کرد.

برای بهترین نتیجه، بهتر است فوتبالیست‌ها با کمک مربیان و متخصصان مجرب، برنامه تمرینی مناسبی برای بهبود عملکرد خود طراحی کنند. با این حال، باید توجه داشت که تمرینات مقاومتی به تنهایی کافی نیستند و باید با تمرینات دیگری همراه شوند.

بازیکنان کند فوتبال به تناسب اندام بیشتری نیاز دارند

بازیکنان فوتبال نیاز به سرعت و قدرت دارند، اما تلاش برای رفع کمبود سرعت با افزایش تناسب اندام فقط مشکل را تشدید می‌کند.

به جای آن، بهتر است برای افزایش قدرت استارت، شتاب و حداکثر سرعت به طور همزمان، از رویکرد ساختاریافته‌تری استفاده شود.

تمرینات مقاومتی با شدت بالا و بازیابی کامل بین ست‌های تمرینی می‌توانند به عنوان یک ابزار موثر برای بهبود عملکرد فوتبالیست‌ها استفاده شوند.

اما باید با دقت و درستی طراحی و اجرا شوند. بنابراین، بهتر است فوتبالیست‌ها با کمک مربیان و متخصصان مجرب، برنامه تمرینی مناسبی برای بهبود عملکرد خود طراحی کنند.

بازیکنان فوتبال برای محافظت از زانوهای خود نباید تا دامنه کامل اسکات بزنند

فوتبالیست‌ها که فقط از اسکات جزئی استفاده می‌کنند، دو دلیل اصلی برای این کارشان دارند: اولا، فکر می‌کنند که اسکات کامل ضروری نیست، چون زوایای مفاصلی که در حین بازی تجربه می‌شود، خاصیت خاصی ندارد.

دوما، به دلیل شدت ضرباتی که در حین تمرین و بازی به بدنشان وارد می‌شود، بهتر است از اسکات کامل در دامنه کامل خودداری کنند تا از فشار زیاد بر زانوها جلوگیری کنند.

با این حال، این اجتناب از دامنه حرکتی خاص می‌تواند به ضعیف شدن ماهیچه‌ها و مفاصل منجر شود.

بهتر است فوتبالیست‌ها با کمک مربیان و متخصصان مجرب، برنامه تمرینی مناسبی برای بهبود عملکرد خود طراحی کنند، که شامل اسکات‌های کامل و جزئی باشد.

بهترین روش، تلفیقی از هر دو نوع اسکات است و در انتخاب نوع اسکات، مهارت فوتبالیست و تجربه او باید مدنظر قرار بگیرد.

در این راه، با توجه به تجربه و سطح پیشرفت فوتبالیست، آزادی در ترکیب بیشتر اسکات‌های جزئی مختص زوایای مفصل به تدریج افزایش می‌یابد.

از آنجایی که بازیکنان فوتبال زمان زیادی را صرفاً روی یک پا بازی میکنند، نیازی به تقویت قدرت دو پا را ندارند

با توجه به اینکه فوتبالیست‌ها بیشتر وقت خود را روی یک پا صرف می‌کنند، اما نباید فرض کنیم که تنها نیاز به تقویت قوای یک پا دارند.

تلاش‌های دوجانبه مانند اسکات سنگین و ددلیفت با تولید نیروهای بیشتری منجر به استرس کمتری برای بدن می‌شوند.

برای حداکثر سرعت و تغییر جهت، فوتبالیستان باید به استرس بیشتری برای بدن خود تحمل کنند. حرکات دو جانبه مانند اسکات و ددلیفت، توانایی تولید و مدیریت نیروهای پیشرانه تجربه شده در حین بازی را به فوتبالیست‌ها می‌دهند.

حرکات تک پا مانند اسکات بلغاری، استپ‌آپ و لانژهای چند جهته نیز می‌توانند باعث تثبیت و افزایش ثبات بدن شوند.

بهترین رویکرد برای توسعه فوتبالیستی، ترکیبی از تلاش‌های دوجانبه و تک پا است.

بازیکنان فوتبال فقط به مخروط‌ها، نردبان‌های سرعتی و موانع کوچک نیاز دارند تا بتوانند به بهترین شکل توانایی های فوتبالی را توسعه دهند

یک باور نادرست وجود دارد که فقط با استفاده از مخروط‌ها، نردبان‌های سرعتی و موانع کوچک، بازیکنان فوتبال می‌توانند توانایی های فوتبالی خود را توسعه دهند.

این باور نامشخص است و هر چند می‌تواند بهبود چابکی را تسهیل کند، اما ابزارهای دیگری وجود دارند که می‌توانند مؤثرتر باشند.

تکیه انحصاری بر روی پا و تمرینات تغییر جهت، بدون ایجاد قدرت و استحکام با بارهای متنوع و پیچیده، عملکرد فوتبالیست را محدود می کند و آنها را بیشتر در معرض آسیب قرار می دهد.

به جای آن، برای بهبود چابکی، باید سطوح بالایی از استحکام و تماس‌های زمینی سریع را ایجاد کرد.

قدرت به بازیکن فوتبال اجازه می دهد تا به سرعت سرعت خود را کاهش دهد و تماس های کارآمد زمین به آنها اجازه می دهد تا مسیر خود را به سرعت تغییر دهند.

تمرینات مانند اسکات و ددلیفت رومانیایی با تاکید بر مرحله کشش آهسته همراه با پلیومتریک در جهات مختلف، بهترین راه برای تقویت توانایی های بدنی و ایجاد ظرفیت فوق العاده برای تغییر جهت هستند.

آموزش روی سطوح ناپایدار بهترین راه برای ایجاد ثبات در هنگام بازی است

تمرین روی سطوح ناپایدار مانند توپ BOSU و کتل بل آویزان، در کنار تمرینات بزرگتر مانند اسکات سنتی، ددلیفت، سرعت کاری و پلایومتریک، بهترین راه برای تقویت عضلات مرکزی و تثبیت بدن در هنگام بازی فوتبال است.

عضلات مرکزی شامل باسن، همسترینگ، ستون فقرات، کشاله ران و پسواس هستند.

با این حال، بسیاری از افراد عضلات مرکزی را به صورت متقابل با عضلات شکمی در نظر می‌گیرند که این باور غلط است.

بهترین روش برای توسعه مرکز قدرت و عضلات مرکزی، استفاده از تمرینات با شدت بالا و حجم کم است.

استفاده از تمرینات با بار بالا مانند اسکات و بکش برای تقویت عضلات مرکزی نیز موثر است.

در نتیجه، تمرینات روی سطوح ناپایدار به همراه تمرینات با شدت بالا و حجم کم، بهترین روش برای ایجاد ثبات در هنگام بازی فوتبال و تقویت عضلات مرکزی است.

از آنجایی که بازیکنان فوتبال به ندرت به سرعت بالا می‌رسند، آنها فقط باید کار شتاب را تمرین دهند

توسعه حداکثر سرعت نهایی برای بازیکنان فوتبال، علیرغم اینکه آنها به ندرت به حداکثر سرعت می‌رسند، بسیار مهم است.

زیرا این توسعه، زمینه را برای کار شتاب فراهم می‌کند و باعث می‌شود بازیکنان در افزایش سرعت خود کارآمدتر شوند.

همچنین، توسعه همزمان حداکثر سرعت و شتاب، باعث ایجاد ظرفیت لاکتیک فوتبالیستان می‌شود و باعث می‌شود که آنها بیشترین حجم سرعت با شدت بالا را انجام دهند و اثرات اسید لاکتیک را به تاخیر بیندازند.

همچنین، توسعه سرعت نهایی باعث مقاومت همسترینگ بازیکنان در برابر آسیب می‌شود.

در نتیجه، ترکیب مناسب تمرینات با حداکثر سرعت و شتاب، باعث توسعه ظرفیت لاکتیک و افزایش سرعت خطی در فوتبالیستان می‌شود و بهبود کارایی آنها در زمین بازی را به همراه دارد.

در کل، توسعه حداکثر سرعت نهایی برای بازیکنان فوتبال، علیرغم ندرت استفاده از آن، بسیار حیاتی است.

کلام پایانی

بیایید باورهای غلط درباره فوتبال را پاک کنیم تا بتوانیم بازیکنان حرفه‌ای واقعی را تربیت کنیم.

بررسی و ارزیابی مستمر الگوهای آموزشی فعلی در فوتبال، برای رسیدن به سطح بالاتری از آمادگی بدنی و فنی در بازیکنان ضروری است.

روش ساده و کارآمد برای بهبود عملکرد بازیکنان، پرسیدن سوالات مناسب است.

این کار می‌تواند به بهبود عملکرد و بهبود فرآیند آموزش منجر شود. ما باید به آموزش مربیان، والدین و خود بازیکنان وقت کافی اختصاص دهیم تا بتوانیم هر ساله مشکلاتی را که در راه پیشرفت ورزشی ما ایجاد می‌شود، رفع کنیم.

در کل، با از بین بردن باورهای غلط، ارزیابی مستمر الگوهای آموزشی، و پرسیدن سوالات مناسب، می‌توانیم بهبود عملکرد ورزشی و بهبود فرآیند آموزش را تضمین کنیم.